Jeśli pijałbym kawę to najchętniej w takim miejscu

Kawiarnie w Hanoi – a tak Letage Cafe wygląda od zewnątrz. Kawiarnia mieści się w domu na 1 piętrze. Stoliki ustawione są w salonie i na wąskim balkonie, do łazienki wchodzi się przez … kuchnię

Z widokiem na park

A w parku dzieje się dużo. Aktualnie przed nami trwa zbiorowa gimnastyka. Młodzi i starzy wymachują nogami i rękoma w rytmie światowych przebojów. Każdy – lepiej lub gorzej – próbuje naśladować prowadzącą zajęcia. Czasami do grupy dołącza ktoś z ulicy. Jeden na kilka minut, inny na kilkanaście. Przychodzą i odchodzą, ale trzon trenuje nieprzerwanie już chyba od godziny. Po drugiej stronie jeziora inna grupa uczy się tańca, kolejna, bardziej zaawansowana, ćwiczy choreografię. Widać, że bawią się przy tym całkiem nieźle i uśmiechają do filmujących ich turystów.

The Note Cafe i egg cafe – wietnamska kawa jajeczna

Kolejną knajpkę odkryliśmy w ciągu dnia. W całości obklejoną karteczkami z sentencjami i pozdrowieniami napisanymi przez ludzi z całego świata.  I znowu najlepszy był balkon, tak wąski, że mógłby robić z powodzeniem za więzienną izolatkę ;-)

• – Kome on – próbuję po wietnamsku podziękować za przyniesioną kawę.

Bo przed przyjazdem do Wietnamu obiecałem sobie, że spróbuję się nauczyć kilku słówek w miejscowym narzeczu. Może to jednak nie być takie proste jak mi się wydawało. Podczas gdy popularne „hello” brzmi prosto i możne zapisać je jako „sin ciauo” tak już przy powtarzaniu głupiego dziękuję nie jest tak łatwo.

• – Kome on – powtarzam najwyraźniej jak potrafię mojego nowego nauczyciela.
• – Nie kome on tylko kome on.
• – No przecież tak właśnie powiedziałem – wydaje mi się, że tym razem już bezbłędnie powtórzyłem i akcent, i intonację
• – Nie, powiedziałeś kome on, a powinieneś powiedzieć kome on… – czyli jednak nie do końca dokładnie.

Ciekawe co będzie się działo gdy będę chciał nauczyć się czegoś bardziej skomplikowanego …